Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf
t. 1-2
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Przesunięcie widełek tak, by rozpoczynały się od przedtaktu, to zdaniem redakcji raczej niedokładność sztycharza Wf, toteż w tekście głównym podajemy niewątpliwie autentyczny znak A. Ponieważ jednak alternatywnej możliwości korekty Chopina w Wf nie da się całkiem wykluczyć, wersję Wf, powtórzoną we wszystkich pozostałych wydaniach oprócz Wn2cis, można uważać za potencjalnie autentyczny wariant. Skrócenie znaku w Wn2cis jest natomiast niewątpliwie adiustacją, w ramach której ujednolicono znaki we wszystkich analogicznych taktach (t. 1-2, 5-6, 17-18 i 21-22). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
||||||||
t. 5-22
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Oba łuki nad parą półnut w t. 5-6 i 21-22 są w A wyraźnie dłuższe niż w t. 1-2 i 17-18. Podobnie w AI (tylko w t. 5-6, bo za drugim razem Chopin pominął łuk), toteż takie właśnie łuki podajemy w tekście głównym. Podwójne łuki w Wf są najprawdopodobniej efektem korekty Chopina – sztycharz Wf początkowo połączył łukiem tylko dolne nuty sekst, co skłoniło kompozytora do dodania górnych łuków (pierwotny stan zachował się w większości Wn). Korekta ta ma zdaniem redakcji doraźny charakter i nie tyle świadczy o zmianie koncepcji łukowania, ile potwierdza wagę łuku nad nutami. Podobnie w t. 133-134 i 149-150. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
||||||||
t. 8-25
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Nie jest łatwo ocenić, jak doszło do powstania różnicy łukowania między źródłami w t. 8-9 (i podobnie w t. 24-25). A w obu miejscach ma po dwa łuki, choć za pierwszym razem, gdy t. 8 pojawia się na końcu linii tekstu, można było uznać łuk w t. 9 za kontynuację poprzedniego. Jednotaktowe łuki ma również AI (z wyjątkiem pozbawionego łuku t. 9). W tej sytuacji trzeba przyjąć, że połączone w obu miejscach łuki Wf (→Wa,Wn1op,Wn1cis→Wn2cis) mogły być wynikiem ingerencji Chopina. Nie mając jednak pewności w tym względzie, w tekście głównym podajemy łukowanie A, potwierdzone przez AI. Wersję Wf, z charakterystycznym dla Chopina, zwłaszcza w późniejszych utworach, frazowaniem scalającym podziały strukturalne (por. np. Walc As nr 3, t. 40-41), można traktować jako (być może) autentyczny wariant. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
||||||||
t. 8-24
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
W t. 8 i 24 w autografach nie ma żadnych znaków chromatycznych w partii l.r. W t. 8 w Wf dodano – być może na polecenie Chopina – ostrzegawczy przed dis, co powtórzono we wszystkich wydaniach. W Wn i WaW2 podobnego uzupełnienia dokonano w t. 24. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
||||||||
t. 15
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Brak znaku w A nie musi być uważany za błąd – być może Chopin nie chciał determinować momentu puszczenia pedału w miejscu, w którym najprawdopodobniej chodzi o stopniowe tłumienie wybrzmienia (tzw. pedał diminuendo). Znak dodany w Wf może być autentyczny, zdaniem redakcji należy go jednak traktować jedynie jako orientacyjną wskazówkę – pedał z pewnością można zatrzymać dłużej. W tej sytuacji, biorąc pod uwagę ewentualność samowolnego uzupełnienia przez sztycharza lub adiustatora, w tekście głównym proponujemy rozwiązanie zachęcające wykonawcę do kreatywnego poszukiwania sposobu zdjęcia pedału, dającego najbardziej satysfakcjonujące wybrzmienie. Por. Etiudę Des op. 25 nr 8, t. 19-20. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Autentyczne korekty Wf , Brak znaku zdjęcia pedału |